WYSTĘPOWANIE
Nie jest związana z określonym zbiorowiskiem leśnym, można ją spotkać w lasach liściastych i w zaroślach na ich obrzeżach. Siedliska tego gatunku odnotowano również na terenach nadrzecznych nad rzeką Koszarawą w Żywcu. Pozostaje niewrażliwy na chemiczne właściwości podłoża. Pojawiają się na glebach zasobnych w próchnicę, dobrze przewietrzanych, świeżych o średniej zawartości części szkieletowych.
Miodunka ćma to bylina kłączowa, osiągająca wysokość nawet do 40 cm. Liście natomiast  osiągają długość 15 cm. Częściowo zimuje. Wyposażona w wąskojajowate, w nasadzie sercowate lub jajowatolancetowate, szerokie u dołu, u góry zaostrzone. Długość proporcjonalna do szerokości blaszki. Posiada oskrzydlone ogonki, prawie 2 razy dłuższe od blaszek. Liście łodygowe nie zbiegają po łodydze. Na epidermie górnej blaszek występują w dużej ilości drobne włoski brodawkowate, w mniejszej ilości szczeciniaste. Na dolnej części natomiast można zaobserwować mniejsze ilości włosków brodawkowatych oraz nieliczne włoski gruczołowate. Korona przechodzi z barwy różowoczerwonej przez czerwonofioletową aż do niebieskiej. Wyposażona w osklepki zredukowane do 5 łukowatych orzęsionych linii.
Ze względu na ciekawy wygląd oraz wielobarwne kwaity miodunka ćma jest chętnie uprawianą rośliną ozdobną.


Bibliografia

1.  „Inwentaryzacją przyrodniczą terenów nadrzecznych nad rzeką Koszarawą w Żywcu wraz z oceną bioróżnorodności oraz koncepcją zagospodarowania tego obszaru na potrzeby edukacji ekologicznej wraz z udziałem w konsultacjach społecznych” dr Paweł Nejfeld, Maj 2017
2. „Rośliny gór i pogórzy” Teofil Gołebiowski, Wydawnictwo „Sport i turystyka”
3. Podręcznik metodyczny „Rozpoznawanie roślin na potrzeby waloryzacji przyrodniczych”, praca zbiorowa, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
4. „Pospolite rośliny środkowej Europy”, praca zbiorowa,  Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1990